Voor wie er nog aan twijfelt: Elbow (*****) is dé groep van het moment. De groep won met hun vierde studioplaat, ‘The Seldom Seen Kid’, begin september nog de Nationwide Mercury Prize voor het beste Britse album van 2008. Gisteren stond het vijftal uit Manchester voor de derde keer in goed een half jaar tijd op een Belgisch podium.
Het concert werd afgetrapt met het hemelse ‘Starlings’, het openingsnummer van ‘The Seldom Seen Kid’, inclusief trompetgeschal én vrouwelijk strijkerskwartet. De climax die wordt opgebouwd in het nummer is bijna niet te omschrijven: “The violets explode inside me when I meet your eyes, then I’m spinning and I’m diving like a cloud of starlings” klinkt als pure poëzie, wordt gevolgd door een korte stilte en dan … die blazers! Haren rechtop. En dit was nog maar het begin.
De hoogtepunten volgden elkaar daarna snel op. Tijdens het hemelse ‘Mirrorball’ werd de AB door twee draaiende bollen omgetoverd tot een heuse spiegeltent. Het opzwepende ‘The Leaders Of The Free World’ werd - nu het nog kon - opgedragen aan George W. Bush en stond als het witte huis.
Tussendoor dolde zanger Guy Garvey - wat een innemende man is hij toch (!) - met het publiek. Zo organiseerde hij halfweg een enquête naar de burgerlijke status van het aanwezige publiek. Uiteindelijk droeg Garvey ‘Great Expectations’ op aan een zekere Stef, “for being the most married person in the audience.”
Na het Beatlesque ‘Loneliness Of A Tower Crane Driver’ mocht het publiek kiezen welk nummer zou worden ingezet om de groep na de reguliere set terug het podium op te krijgen. Het was duidelijk dat een simpel “we want more” zou niet volstaan. Na overleg werd beslist dat het ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen zou worden.
Maar vooraleer het zover was, hielden de vijf bandleden een onderonsje aan de piano en lieten voor elk van hen een Jägermeister aanrukken, waarna ‘Weather To Fly’ akoestisch werd ingezet. Kristalhelder en breekbaar zong Garvey “Are we having the time of our lives?” Een overbodige vraag, zou later blijken. Garvey was zichtbaar aangedaan, kroop van het podium en bedankte haast iedereen op de eerste rij persoonlijk voor hun aanwezigheid. Daarna ontplofte de zaal pas echt met het magistrale en uitbundig meegezongen anthem ‘One Day Like This’, tot nader order dé song van de eeuw.
Dat Guy Garvey naast een begenadigd zanger en poëet, ook een romanticus is, bewees hij door ‘Station Approach’ op te dragen aan zijn vriendin Emma, die speciaal voor de gelegenheid - ze was namelijk jarig - over gekomen was. Een uitbundig ‘Happy birthday’ was dan ook haar deel.
Eerder hadden knuffelbeer Garvey en de rest van de groep ook hun voorprogramma Jesca Hoop - in een eerder leven nanny voor de kroost van Tom Waits en Kathleen Brennan (!) - bedacht met de nodige kusjes, knuffels én een fles champagne als dank voor al dat ondankbare opwarmwerk de afgelopen weken. Het lijkt misschien allemaal wat melig, maar het paste perfect in de sfeer die Elbow even later gedurende bijna twee uur wist op te roepen. Zonder twijfel het concert van het jaar.
Setlist >>> 1. Starlings // 2. The Bones Of You // 3. Mirrorball // 4. Leaders Of The Free World // 5. The Stops // 6. Great Expectations // 7. Any Day Now // 8. Grounds For Divorce // 9. Loneliness Of A Tower Crane Driver // 10. Newborn // 11. Weather To Fly // 12. One Day Like This /// 13. Some Riot // 14. Station Approach // 15. Scattered Black And Whites
Gehoord & gezien >>> Elbow, in de AB te Brussel, op dinsdag 11 november 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten