dinsdag 23 april 2013

Eddy Merckx @ De Roma

Radio 1 en Sporza vierden gisteravond in De Roma de grootste Belgische renner ooit: Eddy Merckx. De historische wieleravond werd op poten gezet naar aanleiding van de 100ste Tour de France, die in juli wordt gereden.

“Eddy! Eddy! Eddy!”, galmde het door haast uitverkochte Antwerpse cultuurtempel toen onze held het podium opklom. Merckx was zichtbaar aangedaan. Je zou van minder stil worden.
De avond werd aan mekaar gepraat door Carl Berteele, Christophe Vandegoor en Ruth Joos. O.m. Patrick Sercu, Lucien Van Impe, Roger De Vlaeminck, Walter Godefroot, Freddy Maertens en Jan Janssen werden opgevoerd om te vertellen hoe het was om met en — vooral — tegen De Kanibaal te rijden. Er werd zelfs een telefoonlijn gelegd naar Felice Gimondi in Italië.
Maar de beste tussenkomsten waren die van zijn voormalige ploegmakkers Frans Mintjens en Martin Van den Bossche. Zo vond Mintjes, die maar liefst negen jaar in dienst van Merckx reed, dat hij genoeg gewerkt had in zijn leven: “Ik wil géén bleinen ni meer in m’n poten, ik heb genoeg gewerkt...” Hij is achteraf dus niet mee naar de fietsenfabriek van zijn kopman getrokken. Ook Martin Van den Bossche vond het een eer dat hij voor de allergrootste aller tijden had mogen rijden. Hij herinnerde Lucien Van Impe er nog even aan hoe hij hem destijds meerdere malen ging terughalen op een of andere col: “Klein mannekes vanachter, eh!”
Roger De Vlaeminck gaf zoals altijd behoorlijk tegengas. “Moest jij nu rijden, hoeveel keer zou je Parijs-Roubaix kunnen winnen? Tien keer?”, wou Vandegoor weten. “Twintig keer!”, antwoordde De Vlaeminck zonder verpinken. Uiteindelijk was iedereen het erover eens dat je geen generaties kan vergelijken. Merckx en zijn tijdsgenoten moesten tegen heel wat meer kampioenen opboksen dan de renners van vandaag.
Over doping werd weinig of niets gezegd. Al probeerde Vandegoor wel even. “Ik ben hier gekomen voor Eddy,” zei ploegleider Patrick Lefevere, “niet om over doping te praten.” Applaus in de zaal. Of wat dacht je?
In die zaal krioelde het trouwens van de vips: de Kempense wielrenners Erwin Vervecken en Marc Wauters waren van de partij, naast Johny Vansevenant, Rik Van Walleghem en Simonneke uit ‘Thuis’. Blijkbaar is Marleen Merckx familie — weliswaar van het zevende knoopsgat ... Tussen de genodigden herkenden we ook Sam Heylen van Et Alors!, die jaarlijks de wielerquiz organiseren voor het goede doel.
Tijdens de interviews flitsten op een groot scherm prachtige foto’s uit vervlogen tijden voorbij. De zaal was opgesmukt met iconische wielertruitjes met van Faema, Molteni en Fiat. Een indrukwekkend decor ...
Dimitri Verhulst, Helmut Lotti, Guido Belcanto, Tine Embrechts en Pieter-Jan De Smet zorgden voor een verrassende muzikale noot. Ze zongen liedjes uit de platenbak van Verhulst, vooral over Eddy Merckx. Jammer dat er geen van Frankie & De Trillers tussen zat ... De schrijver van ‘De Helaasheid der dingen’ stak tijdens ‘Bon dieu, où est ce peloton’ van Michel Fugin zelfs Arno naar de kroon. Guido Belcanto bracht een eigen tekst op muziek van Roy Orbison, een van zijn andere helden.
Na afloop werd Eddy Merckx getrakteerd op een staande ovatie. Met de legendarische woorden “Ik deed het niet voor de roem, ik wou gewoon winnen ...” sloot onze held een perfecte avond af. En ja: we hebben het boek ‘Eddy Merckx, Getuigenissen van Jan Wauters’ natuurlijk laten signeren ...




Foto’s: Radio 1 en Pressesports

Geen opmerkingen: